Osmanlı yönetiminin dilencilere pek merhamet göstermediği ama bu olguyu da hiçbir şekilde önleyemediği az sayıdaki belgelerden anlaşılmaktadır. Taht Şehri İstanbul'un, zenginlikler arasında tantanalı yıllar yaşadığı 16. yüzyılın sonlarında İstanbul Kadısı'na yazılan bir fermanda 'şer'an dilenmemesi gereken kimselerin giderek çoğaldığı, bunların, dipdiri olmalarına karşın mahallelerde dolaşarak veya bir köşeye oturarak dilendikleri; kimilerinin de kör ve sakat köleleri veya tâze hâtunları eski giysiler içinde bu işe ittikleri' uyarılmakta ve ellerinde kâğıtları bulunmayanların sağlamlarının toplanıp küreğe gönderilmesi buyurulmaktadır.

Müzayedeye sunduğumuz bu kitap İstanbul’un dilencileri üzerine yazılmış olması bakımından oldukça sıradışıdır.